Sprawy dotyczące kredytów frankowych na dobre „rozgościły się” w polskich sądach i wszystko wskazuje na to, że jeszcze długo będą przedmiotem licznych postępowań. Taka sytuacja nie jest tak naprawdę korzystna dla nikogo, lecz jeśli banki nadal nie będą poczuwać się do odpowiedzialności za wadliwie skonstruowane umowy kredytowe, to kredytobiorcy tak naprawdę nie mają innego wyboru, niż pozywać banki o unieważnianie kontraktów.
Sposoby na pozbycie się kredytu frankowego.
Unieważnienie umowy najlepszym rozwiązaniem dla frankowicza.
Unieważnienie zawartej umowy kredytowej to radykalne rozwiązanie, tego nie da się ukryć, jednocześnie jednak jest dla kredytobiorcy najkorzystniejsze, a często tak naprawdę stanowi również jedyny sposób by pozbyć się wadliwego kredytu.
O unieważnieniu kontraktu orzeka sąd, zawsze więc, gdy frankowicz chce by została stwierdzona nieważność zawartej umowy kredytowej, musi złożyć do sądu pozew przeciwko bankowi. Wskazane rozwiązanie na uwolnienie się od kredytu frankowego jest niewątpliwie mocno angażujące kredytobiorcę i stresujące dla niego, jednak korzyści z niego płynące niwelują wszelkie niedogodności.
Stwierdzenie nieważności umowy kredytowej powoduje, że umowa kredytowa przestaje istnieć, każda ze stron takiej umowy musi oddać drugiej stronie to co od niej otrzymała, kredytobiorca finalnie otrzymuje więc darmowy kredyt. Po unieważnieniu frankowicz musi bowiem do banku zwrócić tylko równowartość otrzymanego kapitału kredytu, z kolei bank oddać musi kredytobiorcy wszystkie pobrane od niego raty wraz z odsetkami, prowizję i inne opłaty wygenerowane przez zawartą umowę.
Ostatecznie kredytobiorca oddaje do banku tylko taką kwotę, jaką w ramach kredytu otrzymał i nie ponosi żadnych kosztów kredytu, jak również bank nie może np. domagać się wynagrodzenia za korzystanie z udostępnionego kapitału kredytu, i z tych właśnie powodów jest to rozwiązanie najbardziej opłacalne dla frankowiczów.
Na ugody i dobrą wolę banków nie można liczyć.
Pozwanie banku o unieważnienie frankowej umowy kredytowej nie jest jedynym sposobem na pozbycie się kontraktu odnoszącego się do waluty obcej, gdyż w tym zakresie może również zostać zawarta ugoda pomiędzy bankiem, a kredytobiorcą, problem polega jednak na tym, że jeśli banki już oferują ugody, to tylko na korzystnych dla siebie warunkach.
Na ugodzie frankowicz zyskuje bardzo niewiele, w przypadku ugód zawartych na warunkach rekomendowanych przez Komisję Nadzoru Finansowego, jest to tylko jakiś niewielki procent tego co można zyskać unieważniając umowę na drodze sądowej, więc z tego rozwiązania na pewno nie należy korzystać. Owszem, zdarza się, że w trakcie procesów banki proponują korzystniejsze warunki porozumień, lecz jeśli kredytobiorca już i tak został „zmuszony” do zainicjowania procesu z bankiem (bo bez pozwu nie mógł liczyć na uwolnienie się od kredytu frankowego), to ugoda na etapie postępowania nie jest dobrym rozwiązaniem, chyba, że w skutkach odpowiada wyroki unieważniającemu kontrakt.
Złożenie pozwu nie rozwiązuje od razu problemu frankowego.
Zaprzestanie spłaty kredytu może przysporzyć kłopotów.
Decydując się na unieważnienie frankowej umowy kredytowej należy jednak mieć świadomość, że problem kredytowy nie zniknie jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki zaraz po złożeniu pozwu, dlatego trzeba uzbroić się w cierpliwość. Proces z bankiem średnio trwa trzy lata do uzyskania prawomocnego orzeczenia, i co ważne, dopóki sąd ostatecznie nie rozstrzygnie czy umowa została ważnie zawarta czy też nie, frankowicz swój kredyt powinien nadal spłacać, zgodnie z postanowieniami kwestionowanego kontraktu.
Wielu kredytobiorcom takie rozwiązanie się nie podoba i szybko chcą uwolnić się od ciążącego zadłużenia, prawda jest jednak taka, że jeżeli frankowicz samowolnie przestanie spłacać kredyt (zanim sąd wyda prawomocny wyrok), to bank na pewno szybko zacznie działać, a sytuacja procesowa kredytobiorcy dodatkowo się skomplikuje.
Okoliczność, iż przeciwko bankowi został złożony pozew i że umowa o kredyt frankowy jest kwestionowana na drodze sądowej tak naprawdę nic nie zmienia w wykonywaniu samej umowy, oznacza to zatem, że pomimo jej zaskarżenia, umowa nadal obowiązuje i powinna być w dalszym ciągu wykonywana na takich samych zasadach jak dotychczas i do czasu, aż sąd nie zdecyduje, że kontrakt jest nieważny. Pozwanie banku nie jest równoznaczne więc z tym, że kredyt można przestać spłacać, gdyż jest to tak naprawdę dopiero pierwszy krok do tego by zadłużenia definitywnie się pozbyć.
Frankowicz, który jednak nie wykaże się cierpliwością i przestanie spłacać swój kredyt w trakcie trwania postępowania (nawet pomimo tego, że kapitał uzyskanego kredytu już spłacił), musi liczyć się z szeregiem negatywnych konsekwencji, a mianowicie, bank może w takim przypadku wypowiedzieć zawartą umowę kredytową, kredyt pozostały do spłaty stanie się więc natychmiast wymagalny i gdy nie zostanie spłacony, bank będzie mógł dochodzić swoich roszczeń z ustanowionej na nieruchomości hipoteki, a ponadto, bank najpewniej zgłosi kredytobiorcę do Biura Informacji Kredytowej.
Jak więc widać, nie opłaca się samowolnie zaprzestać spłacać kredytu, bo problemy z tego tytułu są bardzo daleko idące, lecz zamiast tego, lepiej skorzystać z możliwości prawem przewidzianych, a mianowicie, kredytobiorca powinien wnioskować do sądu o udzielenie zabezpieczenia roszczenia.
Jak uzyskać zabezpieczenie w sprawie frankowej?
Udzielenia zabezpieczenia można żądać w każdej sprawie cywilnej, a wniosek w tym zakresie może zostać złożony przed wszczęciem postępowania lub w jego toku. Sposób udzielania zabezpieczenia zależy przede wszystkim od przedmiotu sprawy, w przypadku spraw frankowych najczęściej zabezpieczenia polega jednak na tym, że sąd zawiesza obowiązek kredytobiorcy polegający na spłacie kolejnych rat kredytu, aż do czasu wydania w sprawie prawomocnego orzeczenia. Innymi więc słowy, za zgodą sądu kredytobiorca legalnie przestaje spłacać kredyt, jeszcze przed zakończeniem procesu i wydaniem wiążącego rozstrzygnięcia, a bank nie może z tego powodu rozwiązać zawartej umowy kredytowej, ani stosować wobec frankowicza innych negatywnych konsekwencji.
Uzyskanie zabezpieczenia jest najszybszym sposobem by wręcz natychmiast przestać spłacać kredyt, pamiętać jednak należy, że aby uzyskać zabezpieczenie, kredytobiorca musi w tym zakresie złożyć stosowny wniosek, którym uprawdopodobni roszczenie oraz interes prawny w udzieleniu zabezpieczenia. Uprawdopodobnienie roszczenia zwykle nie jest problematyczne, gdyż już wstępna analiza zawartej umowy kredytowej pozwala ustalić czy unieważnienie kontraktu jest prawdopodobne, natomiast interes prawny w udzieleniu zabezpieczenia istnieje wtedy, gdy brak zabezpieczenia uniemożliwi lub poważnie utrudni wykonanie zapadłego w sprawie orzeczenia lub w inny sposób uniemożliwi lub poważnie utrudni osiągnięcie celu postępowania w sprawie.
Na temat zabezpieczenia w sprawach frankowych wypowiedział się również Trybunał Sprawiedliwości UE, który uznał, że zgodnie z regulacjami dyrektywy 93/13, sąd krajowy nie może oddalić złożonego przez konsumenta wniosku o zastosowanie środków tymczasowych w sytuacji, gdy zastosowanie takich środków tymczasowych jest konieczne dla zapewnienia pełnej skuteczności tego orzeczenia. W ocenie TSUE udzielanie zabezpieczeń w sprawach frankowych jest więc zasadne, zatem obecnie prościej jest uzyskać takie zabezpieczenie.
Dziękujemy, że przeczytałaś/eś nasz artykuł do końca.
Bądź na bieżąco! Obserwuj nas w Wiadomościach Google. Wesprzyj nas poprzez polubienie udostępnienie tego artykułu na Facebook i platformie X (Twitter)
