Kredyty frankowe to obecnie jeden z największych problemów z jakim banki muszą się zmierzyć, a cały szkopuł polega na tym, że bankom kończą się już pomysły jak kryzys zażegnać i jednocześnie nie wpaść z tego powodu w poważne problemy finansowe. Pomijając już fakt, że to banki odpowiedzialne są za całą sytuację z umowami frankowymi, gdyż to zapisy umów, które banki przygotowywały dziś uznaje się za niezgodne z prawem, trudne położenie instytucji finansowych to także efekt ich późniejszego biernego zachowania, a nawet, ignorowania problemu frankowego.
Gdy bowiem roszczeń ze strony frankowiczów było niewiele, a wyroki wydawane przez sądy w większości korzystne były dla banków, banki z frankowiczami nie chciały rozmawiać, choć wówczas to kredytobiorcy skłonni byli do ugód. Stanowisko banków nie zmieniło się również wtedy, gdy po stronie frankowiczów opowiedział się Trybunał Sprawiedliwości UE, choć wtedy kredytobiorcy również skłonni byli do zawierania porozumień, trudno się więc dziwić obecnej sytuacji, że w momencie, gdy kredytobiorcy wygrywają według statystyk doświadczonych kancelarii frankowych ponad 95 procent postępowań sądowych prowadzonych przeciwko bankom, ugodami już nie są zainteresowani. Dla banków nie jest również w tym zakresie korzystny ciągle rosnący WIBOR, najprościej więc rzecz ujmując, banki przegapiły moment, gdy wyjście z frankowych umów kredytowych było dla nich najkorzystniejsze.
Kolejne banki proponują frankowiczom ugody.
Problematyka ugód w sprawach frankowych powróciła ze zdwojoną siłą pod koniec 2020 roku, gdy szef Komisji Nadzoru Finansowego zachęcał banki do zawierania porozumień z frankowiczami na atrakcyjnych, lecz jednocześnie sprawiedliwych warunkach. Zdaniem KNF, remedium na kredyty frankowe są ugody, które kredyty frankowe od początku traktowałyby jak kredyty złotówkowe, taki kredyt oprocentowany więc być powinien według stawki WIBOR, oraz powinien zostać powiększony o marżę banku.
Pomysł Komisji nie znalazł jednak uznania w oczach banków, które uznały go jako zbyt kosztowny, a jedynym bankiem, który do zaleceń postanowił się zastosować, był PKO BP. PKO BP blisko rok pracował nad wdrożeniem rekomendowanych rozwiązań, w międzyczasie okazało się jednak, że ugody wcale nie są złym pomysłem, a tak naprawdę jest to jedyne rozwiązanie, by banki mogły wyjść z kredytów frankowych w miarę obronną ręką. Banki postanowiły jednak wypracować własne rozwiązania w tym zakresie, które dla frankowiczów są oczywiście jeszcze mniej korzystne.
Bank Millennium w ramach ugody oferuje przewalutowanie JEDYNIE POZOSTAŁEJ JESZCZE DO SPŁATY kredytu z franków szwajcarskich na złotówki, przy czym przewalutowanie ma się odbywać po kursie franka niższym niż obecny kurs franka szwajcarskiego (co stanowi dobrą wiadomość), lecz i tak po kursie wyższym niż z dnia zaciągnięcia kredytu (co już powoduje, że kredytobiorca traci). Po przewalutowaniu kredyt będzie oprocentowany według stawki WIBOR, a bank skłonny jest również obniżyć marżę.
Sprawdź: Ugoda Bank Millennium czy to się opłaca? Przewalutowanie kredytu
Własne rozwiązanie w zakresie ugód z frankowiczami wypracował również mBank, który w grudniu ubiegłego roku ruszył z pilotażowym projektem ugód dla frankowiczów. Bank ten proponuje więc, że na podstawie zawartego porozumienia policzy, jak obecnie wyglądałoby saldo kredytu pozostającego do spłaty, gdyby kredytobiorca zamiast kredytu we frankach, zaciągnął kredyt w złotówkach. Kredyt złotówkowy oprocentowany jest w takiej symulacji na historycznej wartości stawki WIBOR 3M, powiększonej o obowiązującą wtedy na rynku marżę kredytu. Następnie, tak policzone saldo zostanie porównane z aktualnym zadłużeniem we frankach, wyrażonym w złotych przy zastosowaniu średniego kursu Narodowego Banku Polskiego, i finalnie, POŁOWA tej różnicy pomniejszy saldo zadłużenia. Dodatkowo, bank zobowiązuje się pomniejszyć saldo kredytu o wpłaty na ubezpieczenie niskiego wkładu własnego lub o wartość podwyższonego oprocentowania. Od czasu podpisania ugody, kredytobiorca będzie spłacać kredyt w złotych i może wybrać oprocentowanie według stałej stopy procentowej (na okres 5 lat) lub kredyt ze stopą zmienną (w oparciu o WIBOR powiększony o marżę).
Zobacz: mBank musi zaproponować UGODY dla Frankowiczów bo sądach przegrywa coraz szybciej.
Propozycje ugód frankowiczom wysuwają ponadto ING Bank Śląski (w tym przypadku porozumienie odpowiada zaleceniom KNF), oraz BNP Paribas, a ostatnio pojawiła się także informacja, że do zawierania ugód przygotowuje się również Raiffeisen Bank, czyli jeden z najbardziej sceptycznych banków w tym zakresie.
Ugody nie są atrakcyjne dla kredytobiorców.
Istotą ugody jest to, że każda ze stron porozumienia w pewnym stopniu rezygnuje z przysługującego jej roszczenia, w przypadku ugód frankowych mamy jednak do czynienia ze specyficzną sytuacją, gdyż z przysługujących praw rezygnuje głównie kredytobiorca, zaś dla banku zawarcie ugody oznacza dużą oszczędność.
Jak zostało na początku wskazane, roszczenia frankowiczów w sądach uwzględniane są w przeważającej większości, więc ryzyko prowadzenia postępowania sądowego z bankiem nie jest duże, a co za tym idzie, banki pozbawione zostały argumentu przemawiającego za ugodami, że jest to rozwiązanie bezpieczniejsze.
Ponadto, na ugodach frankowicze zyskują bardzo niewiele, gdyż z szacunków kancelarii specjalizujących się w pomocy frankowiczom wynika, że na ugodach w najkorzystniejszym wariancie, czyli tych zgodnych z rekomendacjami KNF, kredytobiorcy mogą maksymalnie zyskać średnio ok 30 procent tego, co wygrywając proces sądowy z bankiem. Większość kredytobiorców na ugodach zyskuje jednak jeszcze mniej, bywa że zyski oscylują w granicach 10-15 procent. Z tych więc powodów, ugody od początku nie cieszyły się zbyt dużym zainteresowaniem wśród frankowiczów, jednak obecnie pojawił się jeszcze jeden czynnik, który ugody może zupełnie zdyskredytować, chodzi oczywiście o rosnące stopy procentowe.
Ważne: Kolejne OSTRZEŻENIE dla Frankowiczów planujących zawrzeć ugody z bankami
W przypadku każdej ugody istotne jest to (niezależnie od tego według jakiego wariantu dokonamy przeliczenia kredytu frankowego), że po jej zawarciu kredyt frankowy staje się kredytem złotówkowym, a więc zmianie ulega również oprocentowanie takiego kredytu, i tak, zamiast stawki LIBOR, kredyt oprocentowany jest stawką WIBOR. Wraz z wybuchem pandemii stopy procentowe zostały mocno obniżone, więc i oprocentowanie złotówkowych kredytów hipotecznych było na najniższym poziomie w historii, jednak od października stopy procentowe znacznie wzrosły, a odczuli to wszyscy posiadacze kredytów.
Średnia rata kredytu hipotecznego wzrosła o 200-300 złotych, lecz bywają i przypadki, że miesięczny koszt kredytu jest wyższy nawet o 500-600 złotych, i wzrost ten dotknął również frankowiczów, którzy zawarli z bankami ugody.
Raty kredytów rosną w zastraszającym tempie i szacuje się, że jeżeli stopy procentowe zostaną podwyższone o jeszcze 2 punkty (a jest to wielce prawdopodobne), wówczas miesięczna rata kredytu po ugodzie, będzie wyższa niż rata kredytu spłacanego we frankach. Zawieranie ugód z bankami jest więc w tym momencie bardzo ryzykowne, a przede wszystkim zupełnie nieopłacalne, bo wzrost stawki oprocentowania kredytu konsumuje cały zysk płynący z przewalutowania, dlatego zamiast porozumienia, lepiej złożyć pozew do sądu.
