Wyrok Sądu Okręgowego w Katowicach z dnia 9 sierpnia 2021 r. w sprawie o sygn. akt II C 517/20 dowodzi, że unieważnić można także umowy kredytów frankowych zawarte jeszcze przed 2004 rokiem, tj. zanim Polska weszła do Unii Europejskiej.
W dodatku, korzystny wyrok można uzyskać w błyskawicznym tempie 12 miesięcy.
Przedmiotowa sprawa dotyczyła umowy o mieszkaniowy kredyt budowlano-hipoteczny ING Banku Śląskiego, zawartej w 2002 roku w celu sfinansowania budowy domu jednorodzinnego w Opolu.
W odróżnieniu od późniejszych umów kredytowych tego banku, był to kredyt denominowany do CHF, tj. kwota zobowiązania nie była wyrażona w złotówkach, ale we frankach szwajcarskich.
Pozew przeciwko ING Bank Śląski
Prowadząca sprawę Kancelaria Sosnowski – Adwokaci i Radcowie Prawni w lipcu 2020 roku skierowała w imieniu swojej klientki pozew do sądu przeciwko bankowi ING Bank Śląski, domagając się unieważnienia zawartej w 2002 roku umowy mieszkaniowego kredytu denominowanego do CHF.
Katowicki Sąd Okręgowy rozstrzygnął sprawę w ekspresowym tempie, już po jednej merytorycznej rozprawie. Postępowanie dowodowe zostało ograniczone do minimum, tj. sąd przesłuchał powódkę oraz świadków (na piśmie), natomiast pominął jako nieistotny wniosek o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego z zakresu rachunkowości (o specjalizacji bankowej).
Zobacz: Unieważnienie kredytu we frankach – Instrukcja dla frankowiczów.
W odpowiedzi na pozew bank wnosił o oddalenie powództwa, argumentując, że będąca przedmiotem sporu umowa jest ważna, zgodna z obowiązującym prawem, a w szczególności z zapisami ustawy Prawo bankowe i regulacjami Kodeksu cywilnego. Bank podniósł także zarzut przedawnienia roszczeń.
Sąd odrzucił argumentację banku
Sąd Okręgowy w Katowicach po zbadaniu sprawy, odrzucił argumentację banku i uznał, że powództwo kredytobiorczyni zasługuje na uwzględnienie w całości.
W ustnych motywach wyroku sąd stwierdził, że w tym przypadku zachodzą przesłanki do zakwestionowania umowy określone w unijnej dyrektywie 93/13 oraz w przepisach Kodeksu cywilnego.
W swoim orzeczeniu sąd uwzględnił wyroki Sądu Najwyższego, TSUE oraz wielu krajowych sądów powszechnych. Umowa kredytowa została uznana za nieważną, a na rzecz powódki zasądzono kwotę niecałych 34 tys. złotych jako sumy nadpłat ponad kapitał kredytu, wraz z odsetkami za opóźnienie oraz zwrotem kosztów procesu.
Motywy stwierdzenia nieważności umowy
Sąd podkreślił, że warunki umowy kredytowej nie zostały indywidualnie uzgodnione z kredytobiorczynią i nie podlegały negocjacjom. Bank nie dopełnił także ciążących na nim obowiązków informacyjnych w zakresie ryzyka kursowego.
Co więcej, świadczenia główne stron nie zostały w umowie precyzyjnie określone. Przede wszystkim jednak, w treści umowy kredytowej znalazły się niedozwolone klauzule przeliczeniowe, czego konsekwencją było uznanie przez sąd tych zapisów za nieważne już od chwili zawarcia umowy, bo na ten moment sąd dokonywał oceny.
Sprawdź: Jak wyliczyć roszczenie kredyt we frankach – kalkulator dla frankowiczów.
Podstawą stwierdzenia umowy kredytowej banku ING za nieważną był art. 58 § 1 Kodeksu cywilnego, wedle którego czynność prawna sprzeczna z ustawą, albo mająca na celu obejście ustawy jest nieważna.
Umowy frankowe sprzed 2004 roku można skutecznie kwestionować
Opisana sprawa dotycząca kredytu denominowanego do CHF ING Banku Śląskiego z roku 2002 obrazuje, że skutecznie można unieważniać nie tylko umowy z okresu największego boomu na kredytu frankowe, który przypadał na lata 2005-2008.
Trafnie dobrana taktyka i argumentacja pozwala na unieważnianie także umów zawartych jeszcze przed wejściem Polski do UE. Jak widać na powyższym przykładzie, roszczenia kredytobiorców (konsumentów) nie przedawniają się. Bank w zaprezentowanej sprawie podniósł zarzut przedawnienia, jednak sąd uznał go za bezzasadny.
